آنتی بادی های مونوکلونال نوترکیب

1.ویژگی بالا: آنتی بادی های نوترکیب را می توان طوری مهندسی کرد که ویژگی و گزینش پذیری بالایی برای آنتی ژن هدف خود داشته باشند. از طریق استفاده از فناوری DNA نوترکیب، توالی های آنتی بادی خاص را می توان شناسایی، شبیه سازی و بیان کرد و از هدف گیری دقیق اپی توپ مورد نظر اطمینان حاصل کرد. این ویژگی شانس واکنش متقاطع با آنتی ژن های نامرتبط را کاهش می دهد و منجر به نتایج دقیق تر و قابل اعتمادتر می شود.

2.کاهش تنوع دسته‌ای و بهبود تکرارپذیری: آنتی‌بادی‌های نوترکیب را می‌توان به شیوه‌ای کنترل‌شده و استاندارد تولید کرد و از سازگاری دسته به دسته اطمینان حاصل کرد. با آنتی‌بادی‌های نوترکیب، هر دسته تولیدی را می‌توان به دقت کنترل و مشخص کرد و از عملکرد ثابت و نتایج قابل اعتماد در طول فرآیند آزمایشی اطمینان حاصل کرد. این تکرارپذیری برای سازگاری تجربی بسیار مهم است و به محققان اجازه می دهد تا نتایج قابل اعتماد و قابل مقایسه را در آزمایش ها و آزمایشگاه های مختلف به دست آورند.

3.در دسترس بودن برای اهداف دشوار: فناوری آنتی بادی نوترکیب به ویژه هنگام مطالعه آنتی ژن های بسیار حفاظت شده یا به سختی بدست می آید مفید است. در مواردی که روش‌های ایمن‌سازی سنتی نتوانستند آنتی‌بادی‌هایی را علیه این اهداف تولید کنند، تولید آنتی‌بادی نوترکیب به محققان اجازه می‌دهد به آنتی‌بادی‌هایی دسترسی پیدا کنند که به‌طور خاص چنین آنتی‌ژن‌های چالش‌برانگیزی را تشخیص می‌دهند.

4.مقیاس پذیری و عرضه تجدیدپذیر: آنتی بادی های نوترکیب را می توان در مقادیر زیاد با سهولت بیشتری در مقایسه با روش های سنتی تولید آنتی بادی تولید کرد. این پلت فرم نوآورانه امکان تولید پایدار و مستمر آنتی بادی های مشابه را فراهم می کند و در نهایت وابستگی به منابع حیوانی را از بین می برد و یک منبع قابل اعتماد و اخلاقی برای کاربردهای طولانی مدت ارائه می دهد.

این مزایای ویژگی، تکرارپذیری و خواص مهندسی شده، آنتی‌بادی‌های نوترکیب را به ابزارهای ارزشمندی در بسیاری از زمینه‌های تحقیقاتی و کاربردی، از جمله تشخیص، درمان، و تصویربرداری مولکولی تبدیل می‌کند.