انار در تعدادی از فرهنگ‌ها و مذاهب باستانی نمادی از زندگی است که نمادی از شکوفایی و باروری است. به عنوان مثال، مصریان انار را نماد زندگی پس از مرگ می دانستند، در حالی که در عهد عتیق کتاب مقدس، آن را نماد خوش شانسی، فراوانی و باروری می دانستند.
با این حال، انار دانه سیاه یزد برای استفاده پزشکی آن نیز شناخته شده است. در واقع، همانطور که در ادبیات توضیح داده شده است، انار و مشتقات آن (میوه، آب میوه، پریکارپ، دانه ها و برگ ها) دارای تعدادی خواص درمانی و دارویی هستند از جمله اثرات پری بیوتیکی.
این خواص به دلیل وجود مواد شیمیایی گیاهی متعدد است. از میان ترکیبات گیاهی شناخته شده، الاژیتانین ها، گالوتانین ها، آنتوسیانین ها، آنتوسیانیدین ها، فلاونوئیدها، فلاونون ها، فلاونول ها، اسیدهای آلی، اسیدهای چرب و لیپیدها، اسیدهای فنولیک، آلکالوئیدها و لیگنان ها از انار جدا شده اند.
چندین ماده شیمیایی گیاهی با خواص آنتی اکسیدانی از قسمت های خوراکی و غیرخوراکی انار جدا شده است. در بین ترکیبات شناسایی شده، آنتوسیانین ها، الاژیک اسید و الاژیتانین ها، گالیک اسید و گالوتانین ها، اسید فرولیک، کاتچین ها و کوئرستین بیشترین حضور را دارند.
فعالیت آنتی اکسیدانی این ترکیبات گیاهی از طریق مکانیسم های مختلفی مانند مهار پراکسیداسیون لیپیدی، مهار یا خنثی کردن گونه های فعال اکسیژن (ROS)، فعال یا مهار چندین مسیر سیگنالینگ و تعدیل بیان ژن انجام می شود.
به طور قابل توجهی، آب به دست آمده از انار در مقایسه با سایر نوشیدنی های سالم، از جمله شراب قرمز، چای سبز و سیاه، یا سایر آب میوه های طبیعی مانند پرتقال، زغال اخته، گیلاس سیاه، انگور یا گریپ فروت دارای پتانسیل آنتی اکسیدانی بالاتری است.
به غیر از آب انار، سایر اجزای انار نیز فعالیت آنتی اکسیدانی از خود نشان می دهند. در واقع، حتی پوست و دانه ها منبع عالی از آنتی اکسیدان های طبیعی هستند.
در همین راستا، چندین مطالعه علمی اثرات آنتی اکسیدانی انار را طی چند سال گذشته تشریح کرده اند.
