سویا برزیل امروز غلاتی است که به دلیل تطبیق پذیری، فواید و ویتامین هایش در سراسر جهان محبوبیت پیدا می کند، حتی یکی از بهترین غذاها به حساب می آید، البته مانند هر چیز دیگری اگر زیاده روی شود مضراتی هم دارد.
سویا از خانواده حبوبات است که در داخل غلاف یا حبوبات تشکیل می شود. هر غلاف حاوی یک تا چهار لوبیا پهن و به رنگ های مختلف با توجه به انواع مختلف است: زرد، سبز، سیاه، قهوه ای یا خالدار. یکی از پرکاربردترین آن ها رنگ زرد است، زیرا برای به دست آوردن روغن از آن استفاده می شود.
این دانه از شمال شرقی چین می آید، از آنجا که بعداً در کشورهایی مانند ژاپن توزیع شد و بنابراین در سراسر شرق رایج شد. در قرن 17 بود که وارد اروپا شد و تا قرن 19 در ایالات متحده شروع به کشت کرد.
با این حال، در قرن بیستم بود که استفاده از آن برای مصرف انسان آغاز شد.
خاستگاه آن و اولین تمدنی که سویا مصرف کرد چین بود. حدود 4800 میلیون سال است که شناخته شده است، اگرچه در دنیای غرب تا قرن گذشته شروع به مصرف نکرد.
از آن زمان به بعد، کشت آن به طور تصاعدی رشد کرد زیرا منبع عالی پروتئین گیاهی است و به دلیل محتوای بالای امگا 3 آن.
در ابتدا مصرف آن در غرب در رژیم های گیاهخواری آغاز شد، اما کم کم فواید آن مشخص شد و به انواع رژیم ها سرایت کرد. تعداد کمی می دانند که سویا دو برابر گوشت پروتئین دارد، حدود 37 گرم پروتئین در هر 100 گرم محصول.
علاوه بر این، سویا حاوی ایزوفلاون ها و آنتی اکسیدان هایی است که به مبارزه با رادیکال های آزاد که باعث پیری سلول می شوند کمک می کند.
شیر یا نوشیدنی سویا سرشار از اسیدهای چرب ضروری، پروتئین، فیبر، ویتامین ها و مواد معدنی است. این یک گزینه عالی برای افراد مبتلا به عدم تحمل لاکتوز است، زیرا سویا حاوی فیتواستروژن است که جذب کلسیم را در بدن برای جلوگیری از تحلیل استخوان افزایش می دهد.
