گوجه فرنگی امروز در مرز عراق که عضوی از خانواده شب بو (به همراه بادمجان، فلفل و فلفل) است، در واقع یک میوه است، اما میل آن به سایر مواد خوش طعم به این معنی است که آنها معمولاً جزو سبزیجات طبقه‌بندی می‌شوند.
گوجه فرنگی از غرب آمریکای جنوبی سرچشمه گرفت، در قرن شانزدهم با فاتحان از اقیانوس اطلس به اسپانیا رفت، اما سرانجام در قرن نوزدهم در شمال اروپا یافت شد.
آنها یکی از مهم ترین مواد موجود هستند و به ویژه در آشپزی مدیترانه ای ضروری هستند. پوست، گوشت و دانه‌ها را می‌توان خورد، اما برگ‌های سبز آن سمی هستند، بنابراین همیشه باید دور ریخت.
تعداد انواع آنها به هزاران می رسد و اندازه آنها از گوشت گاو بزرگ گرفته تا گوجه گیلاسی ریز متفاوت است، اما بیشتر آنها طعمی شیرین و ملایم دارند و هم به صورت خام و هم پخته خوب هستند.
بشویید، و سپس به صورت کامل یا نصف، ربع، برش، خرد کنید یا به صورت مکعبی در نظر بگیرید. اگر می‌خواهید پوست‌ها را قبل از تبدیل به سس جدا کنید، ساقه‌ها و هسته‌های سبز رنگ بالای گوجه‌فرنگی را جدا کنید، یک صلیب کوچک و کم عمق در پایه آن برش دهید، سپس آنها را در ظرفی بریزید و روی آن را با آب جوش بپوشانید.
بگذارید 30 ثانیه بماند سپس آبکش کنید. وقتی آنها به اندازه کافی خنک شدند، پوست شل شده را بردارید. گوجه فرنگی نیز به صورت کنسرو، تفاله شده، پوره شده و آب گرفته در دسترس است.
