نشستن طولانی مدت با اختلال عملکرد اسکلتی عضلانی مرتبط است. برای کارگران میز، اصلاحات ایستگاه کاری اغلب به سطح کار و صندلی می پردازد.
صندلی چرخدار نیلپر که می‌توانند از فشار غیرطبیعی سیستم عصبی عضلانی جلوگیری کنند، ممکن است به جلوگیری از درد و ناراحتی اسکلتی عضلانی کمک کنند.
به طور حکایتی، تنظیم ارتفاع صندلی و عمق کف صندلی برای مطابقت با آنتروپومتریک کاربر رایج ترین مداخله توصیه شده است.
با توجه به محدودیت‌های فضای اقتصادی کنونی، کارفرمایان شواهدی را برای مزایای منتسب به سرمایه‌گذاری در تغییر ایستگاه‌های کاری درخواست می‌کنند، اما این پایه شواهد در حال حاضر هم از نظر قدرت شواهد و هم از نظر ماهیت ویژگی‌های صندلی نامشخص است.
هدف از این مطالعه بررسی شواهد برای اثربخشی مداخلات صندلی در کاهش علائم اسکلتی عضلانی محل کار بود.نشستن طولانی مدت در ایستگاه های کاری غیربهینه با اختلال عملکرد اسکلتی عضلانی همراه است.
اختلال عملکرد اسکلتی عضلانی به صورت درد یا کشش عضلانی در ناحیه گردن، شانه و کمر ظاهر می شود. طیف وسیعی از عوامل خطر قابل اصلاح و غیر قابل اصلاح با علائم اسکلتی عضلانی مرتبط است. عوامل خطر غیر قابل تغییر استعداد ژنتیکی، ناهنجاری ها یا اختلالات ساختاری ستون فقرات و جنسیت زن هستند.
عوامل قابل تغییر عبارتند از هم ترازی بدن (وضعیت بدن)، ماهیت و مدت زمان وظایف و خواسته های شغلی و همچنین ویژگی های فیزیکی کار [5،6]. تعهد سرپرستان و کارکنان برای اصلاح این عوامل خطر ضروری است.
سرمایه گذاری سرمایه برای بهبود طراحی ارگونومیک ایستگاه های کاری در تلاش برای کاهش بروز علائم اسکلتی عضلانی نیز همینطور است.اصلاحات ایستگاه کاری اغلب به سطح کار و صندلی می پردازد.
از آنجایی که صندلی تأثیر مستقیمی بر روی هم ترازی بدن (حالت بدن) دارد، به افرادی که از علائم اسکلتی عضلانی مربوط به نشستن طولانی رنج می برند، اغلب توصیه می شود صندلی ایستگاه های کاری خود را تغییر دهند.
تعویض صندلی نیز عملی ترین اقدام است زیرا تغییر سطح کار ممکن است به دلیل محدودیت فضای فیزیکی محدود شود و سطح کار قابل تنظیم همیشه از نظر اقتصادی مقرون به صرفه نیست.
بنابراین اصلاح صندلی ایستگاه کاری اغلب امکان‌پذیرترین گام اولیه برای تعیین اینکه آیا طراحی ایستگاه کاری با علائم اسکلتی عضلانی مرتبط است یا خیر است.
