می دانید که پسته احمد آقایی از دوران ماقبل تاریخ بخشی از رژیم غذایی بشر بوده است و تمدن های گذشته به دلیل خواص تغذیه ای و بالقوه آن برای مدیریت بیماری ها مورد مصرف قرار گرفته اند.
پسته (Pistacia vera L.، خانواده Anacardiaceae) یک آجیل باستانی با تاریخچه ای تاریخی است. 2 درخت پسته بومی خاورمیانه، یکی از قدیمی ترین درختان آجیل گلدار است.
سوابق باستان شناسی مصرف اولیه پسته توسط انسان در ترکیه به 7000 سال قبل از میلاد برمی گردد. درختان پسته که در آب و هوای گرم شکوفا می شوند.
از خاورمیانه تا مدیترانه گسترش یافتند و آجیل به یک غذای لذیذ ارزشمند در میان خانواده سلطنتی، مسافران و افراد عادی تبدیل شد. افسانه ها حاکی از آن است که ملکه سبا پسته را یک غذای سلطنتی انحصاری اعلام کرد.
در قرن اول پس از میلاد، پسته به عنوان یک آجیل با ارزش در رم معرفی شد. پسته به عنوان یک داروی عامیانه برای انواع بیماری ها مورد استفاده قرار گرفته است و ارزش غذایی بالا و ماندگاری طولانی آن نیز آن را به یک ماده غذایی سبک وزن در میان کاشفان و تاجران اولیه تبدیل کرده است.
در دهه 1880، پسته برای اولین بار به عنوان آجیل مخصوص توسط مردم خاورمیانه به آمریکا وارد شد. درختان پسته در اوایل دهه 1930 به طور آزمایشی در کالیفرنیا کاشته شدند.
پس از یک دهه تحقیق دقیق و پرورش انتخابی، یک گونه خاص خاورمیانه (کرمان) برای حمایت از تولید تجاری ظهور کرد. پسته در خوشه های سنگین انگور مانند رشد می کند و مانند بادام با پوسته ای گوشتی احاطه شده است.
پسته در اواخر تابستان یا اوایل پاییز می رسد، پوسته آن گلگون می شود و پوسته داخلی آن به طور طبیعی در امتداد بخیه ها شکافته می شود. درخت پسته تا 10 متر (30 فوت) بلند می شود.
درخت پسته گیاهی بیابانی مقاوم به آفتاب و خاک شور است. در دهه‌های 1960 و 1970، کشت تجاری پسته در دره مرکزی کالیفرنیا گسترش یافت، جایی که تابستان‌های طولانی و گرم برای رسیدن مناسب میوه ایده‌آل بود.
