زعفران از قدیم الایام به عنوان ماده ای در سیستم های آشپزی ایرانیان شناخته شده است.
مثلاً در داستان ضحاک (موجود اهریمنی در روایات حماسی ایرانی) ضمن بیان غذاهایی که ابلیس (نام خاص شیطان) برای آن تهیه می کرد.
روزنامه ضحاک:
روز چهارم سفره ای دراز پهن کرد که در آن خورش پشت گوساله زعفران سحرخیز با زعفران و گلاب و شراب کهنه و مشک خوب پخته می شد.
ضحاک بسیار متحیر شد:
همین که ضحاک دستش به غذا رسید و مقداری خورد، از طعم آن متحیر شد.
به ابلیس می گوید که هر آرزویی را که بخواهد برآورده می کند. استفاده از زعفران زعفران دسته دختر پیچ در غذا را نیز به جمشید (قهرمان اساطیری هند و ایرانی) نسبت می دهند.
زعفران معمولاً در دوره هخامنشیان و ساسانیان مورد استفاده قرار می گرفت و در دوره اسلامی نیز ادامه یافت.
بسیاری از شاعران و علما غذاهایی مانند زعفران زیربایی را توصیف کرده اند.
انواع زعفران برنج، غذاهای نخود (نخوداب) و سمبوسه زعفرانی. استفاده از زعفران به‌ویژه به‌عنوان چاشنی در دوران صفویه به‌قدری رایج بود که تا اوایل قرن حاضر یکی از جهیزیه‌های داماد، هلیله‌ای بود که برای آسیاب کردن زعفران استفاده می‌شد.
امروزه در مناطق مختلف ایران از زعفران به عنوان چاشنی در بسیاری زعفران ریحان از غذاها از جمله انواع برنج، حلوا، شیرینی، نان، خورش و شربت استفاده می شود.
زعفران در برخی از غذاها و شربت ها برای مراسم و مراسم خاصی مورد نیاز است.
در تهران، صدها سال پیش، یکی از شربت هایی که بر بالین زعفران پوشال عروس و داماد می گذاشتند، شربتی از شکر، گلاب و زعفران بود.
در سروستان استان فارس یکی از غذاهایی که روز قبل از عروسی از خانواده داماد به خانه عروس ارسال می شود زعفران است.
در لاپوئیه استان فارس اقلام مورد نیاز عروس و داماد در روزهای اول یا ازدواج از جمله زعفران را در مجلس عروس می گذارند.
در تهران قدیم، شام شب عروسی معمولاً پلو شیرین شده با زعفران فراوان بود. این غذا در هنگام عروسی نیز سرو می شد.
- منابع:
- تبلیغات:
