لباس کار بافتینه لباسی است که برای کار پوشیده می شود، به ویژه کارهایی که شامل کار یدی است.اغلب کسانی که در صنایع تجاری مشغول به کار هستند ترجیح می دهند لباس کار بپوشند زیرا برای ایجاد دوام و ایمنی ساخته شده است.
صنعت پوشاک لباس کار در حال رشد است و مصرف کنندگان خرده فروشان متعددی برای انتخاب دارند. زنجیره‌هایی که به یک میلیارد دلار و افزایش تجارت لباس کار متعهد شده‌اند، گزارش می‌دهند که سالانه 6 تا 8 درصد سود ثابتی در لباس کار مردان دارند.
در بریتانیا، اگر لباس کار بدون آرم به کارمندی ارائه شود، ممکن است مشمول مالیات بر درآمدی باشد که برای «پرداخت غیرنقدی» از کارمند اخذ می‌شود.
دستمال گردن نخی برای خیس کردن عرق نسخه‌های بعدی ژاکت الاغ با تکه‌های چرمی روی شانه‌ها عرضه شد تا از سایش در هنگام دوش زدن بیل یا کلنگ جلوگیری شود.
کارگران آسیاب در یورکشایر و لنکاوی نوعی از این لباس اصلی را با پاپوش های انگلیسی می پوشیدند. سرآستین‌های شلوار اغلب با نخ بسته می‌شد و پیراهن‌های پدربزرگ بدون یقه می‌پوشیدند تا احتمال گیر افتادن در ماشین‌های بخار را کاهش دهند.
از اواخر قرن هجدهم، بازرگانان دریانورد و کارگران بارانداز شلوارهای جین گشاد، زیرپیراهن های راه راه، جامپرهای یقه رول بافتنی و پالتوهای آبی کوتاه می پوشند.
این لباس اصلی، همراه با یک کمربند چرمی ضخیم، کلاه صاف و پاپوش، همچنین نشانه ای برای شناسایی باندهای جنایتکار اوایل قرن مانند Scuttlers بود.
در کشتی‌های تفریحی مجلل‌تر و کشتی‌های اقیانوسی، دست‌های عرشه‌دار لباس‌های آبی منظمی شبیه لباس‌های نیروی دریایی سلطنتی و USN می‌پوشیدند، در حالی که پیشخدمت‌ها و مهمانداران کابین لباس‌های یکدست سفید با یقه نوار، دکمه‌های برنجی طلاکاری شده و نوار طلایی روی شلوار می‌پوشیدند.
در هوای مرطوب، ملوان‌ها پوست‌های روغنی و سووست می‌پوشیدند، اما ماهیگیران معاصر معمولاً ژاکت و شلوار ضدآب دو تکه زرد یا نارنجی می‌پوشند.
